กิจวัตรเช่นนี้วนเวียนอยู่ทุกวันตลอดทั้งอาทิตย์ จนกระทั่งความสัมพันธ์ลับของทั้งคู่ก็ถูกจับได้ในที่สุด
“คิดต่างไปทางอื่น ส่วนคิดหื่นมาทางนี้”
!!เข้ามาอย่างแรงจนน้ำเสียวฉันทะลักออกมาอีก แล้วเขาก็จับเอวฉันพร้อมกับงัดตัวฉันให้อยู่ด้านบนแทนเขาซึ่งล้มตัวลงไปนอน ข้างล่าง ฉันถึงกับหวีดร้องออกมาเมื่อท่อนกล้วย!!!งัดรูหอย!!!ของฉันอย่างแรง
“ขะ ขอโทษครับ ขอโทษ” นายต้นรีบยกมือขอโทษไป เร่งใส่กางเกงไปด้วย ส่วนน้องนุ๊กก็รีบติดกระดุมเสื้อนักศึกษาอย่ารีบร้อน
“อู้ยย ซี๊ดดดด เสียวว คุณพ่อ…แพรเสียวจัง อู้ยยดูดแรงๆอีก” คุณอเนกก็จัดให้ตามคำขอของน้องแพร เค้าดูดทั้งเลียทั้งฉกลิ้น ละเลงไปจนทั่วร่องเสียว จนเปียกขุ่มไปทั้งน้ำลายและน้ำหล่อลื่นที่น้องแพรขับออกมา
“จะบอกว่าเหงาก็ไม่เนียน จะบอกว่าเงี่ยxก็ตรงไป”
“อารมณ์ดีเป็นสิ่งสำคัญ แต่อารมณ์ทางเพศนั้นสำคัญกว่า”
“ไม่เอาอะพี่ต้น นุ๊กทนไม่ไหวแล้ว พี่ต้อมเย็ดนุ๊กตอนนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ” น้องนุ๊กส่งสายตาหวานเยิ้มออดอ้อนนายต้น
“มึงเป็นนักศึกษาฝึกงานที่นี่ไม่ใช่เหรอ แล้วพาคนนอกเข้ามาได้ยังไง แถมทำเรื่องบัดสีกันในบริษัทอีก เห็นทีต้องแจ้งนี้ให้ทางมหาลัยแล้วล่ะ ส่วนแกบุกรุกเข้ามาในบริษัทแถมในยามวิกาลอีก เตรียมติดคุกได้เลย” เฒ่ามั่นขู่ทั้งคู่ ซึ่งได้ผลดีเกินคาด
น้องแพรตัดสินใจโอบคอของคุณอเนกลงมาประกบจูบแลกลิ้นกัน รสจูบของคุณอเนกช่างแตกต่างกับรสจูบของไอ้อาร์ทนัก ไอ้อาร์ทมันช่างเต็มไปได้ความหื่นกระหายแต่คุณอเนกช่างนุ่มนวลอย่างบอกไม่ถูก
ฉันเริ่มรุกเร้าก่อนทันที รินไวน์ลงแก้วแล้วยื่นให้เขาหนึ่งแก้ว แล้วดื่มพร้อมๆ กันจนหมดแก้ว แล้วรินใหม่เรื่อยๆ เลือดในกายมันสูบฉีดวิ่งพล่านไปทั้งตัว ฉันแกล้งขยับตัวไปมาเพื่อโชว์ร่องอกและขาอ่อนให้เขาเห็น เขาถึงกับตาโต เป้ากางกางของเขายิ่งพองโตขึ้นเรื่อยๆ เขาเองคงอยากเหมือนกันที่จะร่วมรักกับฉัน เพราะเขาจ้องมองฉันไม่กระพริบตาเลยค่ะ มันยิ่งเพิ่มอารมณ์ที่เพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อตะกี้ให้กลับลุกโชนขึ้นมาอีก ฉันเลยดึงเขามานั่งกับฉันบนเตียง เขาตกใจเล็กน้อย แบบกล้าๆ กลัวๆ
“โอ้ย…คุณพ่ออย่า…มัน สกกระปก อู้ยยตะกี้…แพร” น้องแพรจะร้องห้ามเพราะเมื่อกี้ไอ้อาร์ทพึ่งฉีดน้ำเชื้อเข้าไปในหีของเธอ ขนาดไอ้อาร์ทถ้ามันน้ำแตกใส่หีเธอแล้ว มันจะไม่กลับมาเลียร่องหีอีก
“จะกินเหล้า กินเบียร์ หรือ กินเราเลือกเอาซักอย่าง ”
เมื่อคลิก"สมัครสมาชิก" หมายถึง เสียวกาม คุณได้ยอมรับ ข้อตกลงการใช้งานและเงื่อนไขการให้บริการเรียบร้อยแล้ว